Zajrzałem dzisiaj w swą duszę i wszedłem w nią tak głęboko, że wszysko, to o czym wiedziałem zniknęło, odeszło gdzieś bardzo wysoko.
Dosięgnąć tego nie mogę, bo w chmurach zniknęło na wieki, poznaje wszysko od nowa, jak czasem zmęczone powieki.
Gdy oczy mam już zmkniete, to serce mi się otwiera, co widzę w tym sercu nie wiem, choć to mnie do końca zabiera.
Wędrówka po moim wnętrzu, nie mówię o fizyczności jest pięknym widokiem raju w totalnej samotności.
Lecz nawet gdy jestem samotny, to miłość w mym sercu się wzbiera, bo kocham wszysko co piękne i wszysko mi się otwiera.
Oddaję Ci miłość i piękno i cała moją duszę, choć ciągle siebie poznaje, oddaje, choć przecież nie muszę.
Poznawać siebie to wolność, w totalnym braku oceny, to wszysko co dziś wiedziałem, umknęło jak puste słowa. Bo będę siebie poznawał, co dzień i co dzień od nowa.
Przyjmij co ofiaruje z czystością serca mojego.
Chcę właśnie Tobie to oddać, a ty nie pytaj dlaczego.
Będzie co ma się zdarzyć i właśnie niech tak zostanie. Poznaje siebie od nowa do życia krzycząc kochanie.
Miłość do siebie samego, to jest olbrzymie wyzwanie, lecz wiem że mogę to zrobić, bez lęku krzycząc KOCHANIE...
Ten blog pojawił się po to, by dla Ciebie dla mnie, droga przez Życie była łatwiejsza. By łatwiej było zrozumieć, to co wewnątrz i otaczający nas Świat zewnętrzny. Myślimy, że myślimy, ale tak naprawdę wymyślamy rzeczy, których być może nie powinniśmy. Żyj i baw się dobrze, obserwuj zachowania swoje i zachowania innych, to Nasza nauka.