Ślepota Widzącego

Był sobie człowiek, ot zwyczajny człowiek, który w pewnym wieku z różnych przyczyn chorobowych powoli tracił wzrok.

Zanim jednak do tego doszło, cieszył się życiem, kochał piękno i bardzo angażował się we wszysko co robił.
Radość i uśmiech nie zchodziły mu z twarzy

Często jednak miewał bóle głowy i zdarzało się nawet to, że miał zawroty, ale nie zwracał na to uwagi, bo przecież cieszył się pełnią życia.

To jak żył było jego pasją i oddawał się temu w całości, co dawało jeszcze większą radość.

Miał przy sobie tak wielu oddanych sobie przyjaciół, że był po prostu szczęśliwy.

Jednak przyszedł czas, że poczuł się naprawdę słabo i zdecydował na badania, myśląc, że to nic poważnego.

Okazało się jednak, że diagnoza była jednoznaczna, będzie tracił wzrok.

Czy przez to miał mniej korzystać z życia?

Otóż nie, będzie jeszcze bardziej w nim uczestniczył.

Mijał czas, już nawet silne okulary nie radziły sobie z widzeniem.

Pogodził się. Pomyślał że tak musi być i już.

Gdy to nastąpiło.
Pamiętał jak wyglądają kolory, jak świeci słońce jak piękne są kwiaty, choć teraz mógł czuć tylko ich zapach będąc pogrążony w całkowitej ciemności.

Gdziekolwiek by się nie poruszał jego przyjaciele i rodzina opisywali mu te miejsca, zwracając uwagę na szczegóły, ale to nie było to samo.

Tak bardzo chcieli by był szczęśliwy

Minął jakiś czas i pojawiła się nadzieja, że odzyska wzrok.

Bardzo długo się wahał, ale wszyscy wokoło dopingowali go, by się poddał temu zabiegowi.

I stało się.
To był najszczęśliwszy dzień jego życia,
Uwolnienie się od ciemności.

Przeszczep, to było hasło na które czekał.
Rehabilitacja i zaczął widzieć z powrotem normalnie.

To było największym cudem.

Morał z tej historii jest taki.

Że, żeby przestać widzieć, nie trzeba tracić wzroku, tylko przestaje się widzieć przez samotność w ciemności, która gubi nas w tym, że nie widzimy wielu rzeczy poprzez pryzmat naszych emocji i nadzieji na poprawę.

Pamiętaj też o tym, że jeśli ktoś ci o czymś mówi, a jest twoim prawdziwym przyjacielem, to weź to pod uwagę, bo być może ta osoba widzi dużo więcej niż ty sam.

Gdy czujesz coś niepokojącego, zrób z tym porządek jak najwcześniej, a nie stracisz czasu na życie.

Często osoby widzące są bardziej ślepe niż osoby niewidome...